Spelenderwijs

Hoe zou het zijn als alles wat kinderen moeten leren al binnen in het kind verscholen zou zitten? Als wij als volwassenen alleen de randvoorwaarden hoeven te bieden, waarbinnen kinderen hun vaardigheden en competenties kunnen ontdekken? Wat zou een kind nodig hebben om datgene wat verscholen zit te ontdekken en zijn kwaliteiten naar buiten te brengen?

Zou het niet geweldig zijn als dat dan spelenderwijs gaat? Kinderen die plezier maken, samen spelen, samen ontdekken, samen en van elkaar leren. Een ideaal plaatje? Misschien. Maar is dit niet hoe we het het liefste hadden gehad toen wijzelf kinderen waren? En is dat niet de manier die we onze kinderen zo gunnen?

Wat hiervoor nodig is, is dat kinderen zich onvoorwaardelijk veilig, geliefd en gewaardeerd voelen. Alleen onder die voorwaarde kunnen kinderen ongeremd spelen en leren. Wij als volwassenen zullen die randvoorwaarden moeten leveren. Het maakt niet uit of je de ouder bent, de docent, een voorbijganger, een vriend, coach of wat dan ook. Elke inbreuk die een volwassene maakt op het onvoorwaardelijk geliefd, gewaardeerd en veilig voelen van een kind beperkt daarmee dat kind in zijn persoonlijke ontwikkeling.

Opvoeding is al eeuwen gericht op het aanleren van vaardigheden en competenties, waarbij de opvoeder ervan uitgaat dat hij weet hoe het kind zich dient te ontwikkelen. Daarmee krijgt het kind de boodschap dat het nog niet goed genoeg is. Hoe veilig, gewaardeerd of geliefd voelt dat? Deze van-buiten-naar-binnen-methode passen we al eeuwenlang toe. We gaan er van uit dat wij, volwassenen, het beste weten wat goed is voor kinderen.

Ik pleit, samen met vele kinderen, voor opvoeding volgens een van-binnen-naar-buiten-methode. Die methode begint met het bieden van een gevoel van onvoorwaardelijke veiligheid, van geliefd en gewaardeerd worden, ongeacht in welke omstandigheden volwassenen en kinderen zich bevinden. Dat betekent dat volwassenen eerlijk zijn en hun hart openen. Dat zijzelf vol passie en plezier hun eigen dromen proberen te verwezenlijken en daarmee een voorbeeld zijn voor hun kinderen om hetzelfde te doen. Want zodra er een veilige omgeving is, er ruimte is om samen spelenderwijs te ontdekken, komen talenten en kwaliteiten vanzelf naar buiten.

www.regenboogboom.nl

www.facebook.com/regenboogboom

www.twitter.com/regenboogboom

www.pinterest.com/regenboogboom

Talenten, daar kun je je dromen mee waarmaken

“Ieder kind is van binnen gewoon goed, sterk en bijzonder, maar soms vergeten ze dat.” 

Een inspirerende opdracht die wij meekregen van een jongetje van zes. Kinderen dit helpen herinneren is wat wij dagelijks doen bij de Regenboogboom.

Stel je voor... een wereld vol met mensen die van binnen allemaal goed, sterk en bijzonder zijn. Hoe weet je van elkaar of van jezelf dat jij dat bent? Ja, daar hoor jij ook bij! De manier die je hebt om dit te laten zien aan anderen en aan jezelf is door gebruik te maken van je lichaam en je hersenen. Je hebt een aantal fysieke middelen ter beschikking zoals bijvoorbeeld stem, lichamelijke expressie, kracht en handigheid. Daarnaast heb je een aantal mentale middelen zoals analytisch vermogen, creativiteit, invoelend vermogen, begrip, passie, motivatie, leervermogen en verbeelding. Wanneer je deze zaken op een zinvolle en productieve manier combineert spreken we van talenten. Er zijn heel veel combinaties mogelijk en daardoor ook vele talenten. Talenten die je kunt ontwikkelen en kunt inzetten voor jezelf en voor anderen.

Voor de maatschappij is het nuttig en wenselijk wanneer zoveel mogelijk mensen, liefst iedereen, hun talenten ontwikkelen. Daar kunnen we met elkaar van genieten en het geeft kleur aan de wereld.

En jij, wat wil jij? Wat is jouw droom? Wie ben jij, als je van binnen gewoon goed, sterk en bijzonder bent? Kinderen zijn daar vaak heel duidelijk over. Zij weten heel goed wie ze werkelijk van binnen zijn en welke talenten zij nodig hebben om dat aan de wereld te kunnen laten zien. Dit weten is hun innerlijke kracht, de bron waar ze de kracht vandaan halen om hun talenten te blijven ontwikkelen. Wij zijn allemaal kind geweest, ieder op een eigen manier. Zonder deze innerlijke kracht is er geen aandrijving van de rijke gereedschapskist van talenten.

Help kinderen, en eigenlijk alle mensen, herinneren dat ze van binnen gewoon goed, sterk en bijzonder zijn. Help ontdekken wie zij van binnen willen zijn, zodat ze hun eigen bron van veerkracht kunnen aanspreken in elke situatie.

Ieder mens krijgt een unieke verzameling talenten mee. Precies die talenten die het nodig heeft om het beste van zichzelf te kunnen laten zien. Laten we elkaar aansporen om, van jongs af aan, vooral het beste in elkaar te blijven zien en aanspreken, zodat iedereen de kans krijgt zijn talenten te ontwikkelen en zijn dromen waar te maken.

In deze blog geven wij onze visie op Talent. De Regenboogboom kan het goede doel worden bij 'Boek zoekt Goed Doel'. In de maand september kun jij stemmen op de Regenboogboom als goede doel via deze link: http://hettalentalfabet.wordpress.com/#pd_a_7361420 Alvast ontzettend bedankt! 

Pesten, zo kun je het stoppen! (deel 2)

Als het zo is, dat pesten begint zodra iemand zich niet de moeite waard voelt of zich op een andere manier niet veilig voelt, wat dan? Hoe breng je de veiligheid terug?

Kinderen in de basisschoolleeftijd voelen zich veilig als ze erbij horen. Als zij zichzelf mogen zijn binnen de groep waar zij deel van uit maken, bijvoorbeeld de schoolklas, het sportteam, het gezin, de buurt, de vriendengroep. Ze zijn dan een gewaardeerd en onmisbaar deel van dat systeem. Wanneer een systeem, zoals een schoolklas goed functioneert is het als een gesloten ketting, waarvan de sterkte bepaald wordt door de zwakste schakel. De docent maakt volwaardig deel uit van de ketting. Wanneer één van de schakels zwak is, heeft de hele ketting daar last van. Andere schakels zullen hun best doen om de zwakkere schakel sterker te maken.

Als dit niet lukt, zal de schakel uit de ketting gedrukt worden. Dat is voor iedereen een onveilig moment; zowel voor de hele ketting als voor de schakel die 'geloosd' wordt. Voor de ketting is het spannend of de ketting zich weer goed kan sluiten. Voor de nieuwe buitenstaander is het spannend omdat het ineens héél onveilig wordt. Je bent ongewenst, je hoort er niet meer bij en je staat buiten het systeem.

Wat is er nodig om (weer) deel uit te kunnen maken van de ketting, het systeem?
Allereerst: Je veilig, geliefd en gewaardeerd voelen door het systeem. Dus dat je mag zijn wie je bent, dat je gezien wordt voor wie je bent en wat je probeert te bereiken voor jezelf en voor anderen, met al je angsten en  problemen.
Maar ook, dat er geen verborgen agenda's zijn. Zoals: ‘Ik hoor er wel bij, maar ik wil er helemaal niet bij horen. Ik vind iedereen stom’. Alleen al het vermoeden van een verborgen agenda kan voor gevoelens van onveiligheid zorgen.

Voor alle onderdelen van het systeem geldt vervolgens:
1. Wees werkelijk geïnteresseerd in de ander en erken de ander voor wie die persoon is en voor wat die persoon probeert te bereiken (ondanks zijn angst)
2. Deel wie je zelf bent en wat jij mogelijk ziet voor jezelf en je omgeving, waarbij alle anderen een bijdrage kunnen zijn.
3. Een combinatie van 1 en 2.

Eigenlijk is het zo simpel.
Elke onderhandelaar in een gijzelingssituatie zal je dezelfde tips geven. Een misdaad tegen een ander of tegen een systeem vraagt veel van de dader. De reden dat de dader tot de actie is overgegaan komt voort uit een diep verlangen om zich te manifesteren. Helaas in dit geval ten koste van anderen. Door geïnteresseerd te zijn in dit diepste verlangen (soms ook diepste angst) kan werkelijk contact gemaakt worden en krijgt de mens in de dader weer bestaansrecht. Er is dan geen behoefte meer om het bestaansrecht van anderen te bestrijden.

Geef ieder kind, ieder mens bestaansrecht, dan wordt niemand buiten gesloten en zal er minder behoefte zijn aan pesten.

Pesten moet stoppen, maar hoe is het begonnen? (deel 1)

Pesten op zich is iets wat in de natuur van mens en dieren zit. Het heeft te maken met het bewaken van je eigen grenzen en het opzoeken van grenzen bij de ander. Hoe ver kan ik gaan voordat die grens bereikt is? Dat iemand een grens aangeeft, betekent dat er ook werkelijk iemand is die zichzelf de moeite waard vindt om deze grens te stellen.

Pesten wordt onacceptabel zodra de gevolgen onacceptabel worden. Het meest onacceptabele gevolg van pesten is dat iemand geïsoleerd wordt, buitengesloten, afgezonderd van de rest. Daarmee wordt gezegd: ”Jij hoort er niet bij, jij bent niet de moeite waard, jij bent minder dan wij, jij hebt geen bestaansrecht in onze omgeving”. Dit is de meest verschrikkelijke boodschap die een mens (van alle leeftijden) kan krijgen.

Ieder mens doet vanaf de geboorte zijn best om gewaardeerd, geliefd en erkend te worden voor wie hij/zij is. Buitengesloten worden, verstoten, verdrongen of vernederd worden kunnen daar een onherstelbare aanslag op zijn. Wanneer iemand slachtoffer wordt, waarvan dan ook, betekent dit voor die persoon dat er iets mis is gegaan. Het is niet meer gewoon. Je hoort niet meer bij de gewone mensen, je hoort nu bij de slachtoffers. Dit kan een enorm eenzaam gevoel opleveren.

In contact komen met lotgenoten leert je dat er meer slachtoffers zijn. Je bent niet meer alleen, je hoort weer ergens bij. Welbeschouwd zijn we allemaal op de een of andere manier slachtoffer. Misschien geeft dat lucht. Uit onderzoek is gebleken dat de pester over het algemeen iemand is die zelf enige beschadiging heeft opgelopen. Iemand die zelf slachtoffer is geweest van isolatie, buitensluiting, vernedering, er niet bij horen, niet geliefd, gewaardeerd, erkend worden. Geen enkel excuus voor pestgedrag, wel een oorzaak.

Hoe zou de wereld eruit zien als alle kinderen en volwassenen zich gewaardeerd, geliefd, erkend, verbonden zouden voelen. Hoeveel behoefte is er om je bedreigd, minderwaardig of zelfs meerderwaardig te voelen als iedereen evenveel de moeite waard is? Als iedereen gelijkwaardig is.

Dat vraagt nogal wat van iedereen. Welk mens voelt zich steeds geweldig, liefdevol, succesvol zonder arrogant te zijn? Elke keer wanneer jij je even niet zo goed voelt, je minderwaardig voelt, ben je op je hoede, heb jij je verdedigingsmechanismen op scherp staan. Als je even niet oplet kun je zo maar uithalen naar iemand. En als je dat een beter gevoel geeft, of een klein beetje meer zelfvertrouwen, zou je het zo maar nog een keer kunnen doen. De spiraal is in gang gezet en voor je het weet ben je een ‘pester’ geworden. Hoeveel mensen in je omgeving  hebben wel eens last van jouw grillen? Soms is het maar een kleine stap naar huiselijk geweld.

Pesten uitbannen is onmogelijk. We willen allemaal bestaansrecht!
Maar beseffen waar pesten vandaan komt, kan mogelijk deuren openen naar wegen tot verminderen van de gevolgen van pestgedrag.

Dit is deel 1 over pesten. Later volgt deel 2.

www.regenboogboom.nl
www.facebook.com/regenboogboom
www.twitter.com/regenboogboom

De belevingswereld van de ander

Er werd ons verteld dat ze verstandelijk op het niveau van een 7 jarige was. Wat moet dat moeilijk zijn om in een lichaam opgesloten te zitten, dat zich alleen kan uiten als van een 7 jarige, terwijl je innerlijk misschien toch zestien bent.

Terwijl we vertelden over het Regenboogbos bleek dat het ontzettend fijn voor haar was om verliefd te zijn op een sprookjesprins. Zij was daar een mooie prinses met mooi lang haar. Ze straalde met een prachtige baljurk aan en danste, draaide en zweefde. Ze was heel even vrij. Op dat moment vond de persoonlijk begeleider het nodig om haar in haar wang te knijpen en hard te zeggen: “Ja, jij vindt dansen zo leuk hè?!”, op een toon alsof het om een klein kind ging. De vlammende blik in de ogen van het meisje sprak boekdelen.
Gelukkig kon zij het vrije gevoel weer snel oppakken en verder genieten.

Een ander bezoek bij een 16 jarig zwaar spastisch meisje.
Ze had een heel mager lichaam en zat opgetrokken, zodat ze nog kleiner leek. Ze kon niet praten en met veel moeite haar ogen en mond bewegen. Haar gezicht zal ik niet snel vergeten: prachtig sprankelende ogen. Haar ouders waren erbij en dat maakte het makkelijker te ontdekken dat deze jonge dame zeer intelligent was. Wij hebben een groot feest in het Regenboogbos gemaakt met vooral veel romantiek. Daar genoot ze van. Ook dit meisje is een echte prinses. Zodra ze erop aangesproken wordt, wil ze zich als zodanig gedragen.

Ik heb diep respect voor deze bijzondere mensen die gevangen in de beperkingen van hun lichaam en beperkte verstandelijke vermogens het geduld kunnen opbrengen om hun omgeving te leren hoe met hun te communiceren.

Dus als je weer eens iemand tegenkomt gevangen in zichzelf of in een situatie, probeer dan altijd de hele persoon te zien die gevangen zit en probeer die uit te nodigen in het Regenboogbos.

www.regenboogboom.nl
www.facebook.com/regenboogboom
www.twitter.com/regenboogboom
www.pinterest.com/regenboogboom

Het sneeuwt, het sneeuwt...

... en iedereen roept dat het in 20 jaar niet zo gesneeuwd heeft. De zachte deken ligt over de wereld. Ook in het Regenboogbos ligt er sneeuw.

Soms als ik gewoon in de mensenwereld van alle dag bezig ben dan kan ik enorm druk zijn met alles wat er moet gebeuren.
Nee, wat er ‘mag’ gebeuren roept dan weer iemand. Want niks moet.
Ja, ja, maar ik voel me toch verantwoordelijk en oh, jee als het niet gebeurt of te laat, of…
Dus het mag dan wel, maar het moet toch ook.

En als je dan in je bed ligt en de zorgen door je hoofd gieren, dan is het regenboogbos erg ver weg.
Je partner ligt naast je in bed en eigenlijk wil je even helemaal alleen zijn en niet nog meer aan je hoofd hebben. Je hebt ook helemaal niet het idee dat je lief kan zijn.

En ineens hoor je de stem naast je die begint te vertellen over de waterval, de zon die je verwarmt en de heerlijke geuren van de natuur om je heen. Je voelt je bed langzaam verdwijnen en je gunt jezelf om even het water van de waterval te voelen. En daar onder die waterval voel je de spanning van je afglijden. Je voelt de zon je verwarmen en je krijgt weer ruimte in je hart en in je hoofd. Je ziet en voelt je partner als de bijzondere mens die ze in wezen is. Je voelt ineens weer hoe je werkelijk bent en hoe goed je eigenlijk in staat bent om oplossingen te vinden voor de drukte in je hoofd.

Het is dan heerlijk om je heel even terug te trekken op je eigen plekje waar je echt jezelf kan zijn. En als je echt jezelf bent dan heb je ook al je echte kwaliteiten ter beschikking om de rust en kracht in jezelf weer te voelen.

Waarom kan je dat nou niet alleen? Of waarom is het nou soms zo moeilijk om je in het heetst van de strijd even terug te trekken. Misschien is dat het wel. Soms zit je in het heetst van de strijd en is er maar een manier om overal het hoofd aan te bieden. En dat is werken, je best doen, knokken, niet zeuren, de beuk erin, etc. Want anders dreigt of gebeurt er een ramp.

In het koninkrijk zijn de boeren en ridders erg hun best aan het doen om het koninkrijk te redden. De boeren werken zich kapot en maken lange dagen. De ridders vechten tegen alle mogelijke aanvallen op de integriteit van het koninkrijk. Maar waar is de koning(-in). Het lijkt net of die er even niet meer is. Een klein uitstapje naar het Regenboogbos, speciaal voor de koning(-in) brengt de aandacht weer daar waar hij wezen moet, bij diegene die beslissingen kan en mag nemen.
Het is een heerlijk gevoel om de koning(-in) weer op de troon te hebben en uit te kijken over de boeren en ridders die zo enorm hun best doen. Ineens voel je je weer verbonden met wat je zo graag wilde voor jouw koninkrijk. Ineens kun je weer richting geven aan die ijverige boeren en dappere ridders.

Wil je verbinding houden met je eigen koning(-in) zorg er dan voor dat er iemand om je heen is die je zo nu en dan als het nodig is weer even kan helpen herinneren aan wie je bent als koning(-in).

www.regenboogboom.nl