Kinderen in de basisschoolleeftijd voelen zich veilig als ze erbij horen. Als zij zichzelf mogen zijn binnen de groep waar zij deel van uit maken, bijvoorbeeld de schoolklas, het sportteam, het gezin, de buurt, de vriendengroep. Ze zijn dan een gewaardeerd en onmisbaar deel van dat systeem. Wanneer een systeem, zoals een schoolklas goed functioneert is het als een gesloten ketting, waarvan de sterkte bepaald wordt door de zwakste schakel. De docent maakt volwaardig deel uit van de ketting. Wanneer één van de schakels zwak is, heeft de hele ketting daar last van. Andere schakels zullen hun best doen om de zwakkere schakel sterker te maken.
Als dit niet lukt, zal de schakel uit de ketting gedrukt worden. Dat is voor iedereen een onveilig moment; zowel voor de hele ketting als voor de schakel die 'geloosd' wordt. Voor de ketting is het spannend of de ketting zich weer goed kan sluiten. Voor de nieuwe buitenstaander is het spannend omdat het ineens héél onveilig wordt. Je bent ongewenst, je hoort er niet meer bij en je staat buiten het systeem.
Wat is er nodig om (weer) deel uit te kunnen maken van de ketting, het systeem?
Allereerst: Je veilig, geliefd en gewaardeerd voelen door het systeem. Dus dat je mag zijn wie je bent, dat je gezien wordt voor wie je bent en wat je probeert te bereiken voor jezelf en voor anderen, met al je angsten en problemen.
Maar ook, dat er geen verborgen agenda's zijn. Zoals: ‘Ik hoor er wel bij, maar ik wil er helemaal niet bij horen. Ik vind iedereen stom’. Alleen al het vermoeden van een verborgen agenda kan voor gevoelens van onveiligheid zorgen.
Voor alle onderdelen van het systeem geldt vervolgens:
1. Wees werkelijk geïnteresseerd in de ander en erken de ander voor wie die persoon is en voor wat die persoon probeert te bereiken (ondanks zijn angst)
2. Deel wie je zelf bent en wat jij mogelijk ziet voor jezelf en je omgeving, waarbij alle anderen een bijdrage kunnen zijn.
3. Een combinatie van 1 en 2.
Eigenlijk is het zo simpel.
Elke onderhandelaar in een gijzelingssituatie zal je dezelfde tips geven. Een misdaad tegen een ander of tegen een systeem vraagt veel van de dader. De reden dat de dader tot de actie is overgegaan komt voort uit een diep verlangen om zich te manifesteren. Helaas in dit geval ten koste van anderen. Door geïnteresseerd te zijn in dit diepste verlangen (soms ook diepste angst) kan werkelijk contact gemaakt worden en krijgt de mens in de dader weer bestaansrecht. Er is dan geen behoefte meer om het bestaansrecht van anderen te bestrijden.
Geef ieder kind, ieder mens bestaansrecht, dan wordt niemand buiten gesloten en zal er minder behoefte zijn aan pesten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten